Schafe Tunn zeich de Weg

Johann Schmitten

Do jow et dä-e Schafe Tunn (Anton), von dem me son mot, dat ä-e jet von dä-e Schäferei verstunnt on seng Schöfje net nu-e jot pfläje dat, ä-e brach die och jeden Daag satt heem. Ä-e dat wohl at ab on zo jet ströppe (unberechtigt Flächen beweiden lassen) äwe die Häd (Herde) hatte emme satt.

Die Honn (Hunde) woren jot dressiet on mechen die jaanz Ärbet für in, wat at Je-löck wo-e, denn Tunn hat dat Laste von jrusse Foulhet (Faulheit) on loch am lewste ob em Rock op de Ä-ed.

Eenes Daags loch Tunn wi-e ob de Äed on die Honn rannte öm dat Veh eröm on su könnt ä-e sech dat schöne Himmelsblau on die ville wejße Wölkche aansehn, die owe am Himmel eröm turnte. Tunn woss, dat Karo on Bello jenau obpasse däte, dat die Schöfche richtig leefe, denn ä-e dach,

su schön Sonnedag, die möt me ob em Rock jenieße könne.

Do finge die Honn aan ze kläffe on Tunn merk d i reck, dat do jet annech wie die Hä-ed Schof ze sehn wo-e. Janz winnig dat ä-e ens dä-e Kopp eröm drähe öm ze wosse, wat do ob in zokom. Do kome zwei Mann mot em Klöppel on em Rucksack ob in aan. Wie die in do leije soche, körnen se direkt ob in zo. Se hatte en Landkaat en de Hand on woren do drüwe am diskutiere. Die hatte et iesch jedaach, dä-e Tunn wä-e am schlofe, weil Tunn die Ooge nur janz winnig ob hat.

Se größte in janz vürnehm on Tunn sot janz langsam: „Juden Dag" „Wir hätten eine Frage" fing dä-e en an. „Wat wollt ihr denn" frog Tunn on dat die zwei dobeij net emol ankieke, su, als wenn ä-e für die Zeijt die Wolke vermässe dat.

„Wir möchten hier den kürzesten Weg nach Mayen gehen und wissen hier in der Flur nicht recht Bescheid", dät im dä-e en son. „Dat hollen ech an" ment Tunn, „Heij rennt me och sons net eröm" Womot ä-e dam Ärje wäje dä-e Ruhestörung Loff jow.

„Würden Sie uns es denn freundlicherweise doch sagen", ment däe en. „Dohä-e", sot Tunn at e bes'che ruppech „Wie denn, in welcher Richtung", sot dä-e en on schüddelt de Kopp, wöbeij ä-e janet

jemerk hat, dat Tunn en Foß bewäg hat. „Nä nä, wat set ihr Haare" sot Tunn, „ech zeije och de janze Zeijt de Richdung mom Foß, on ihr bejreift dat net. Äwe noch jet. Wo jetz die Sonn steht, do lu-ets eröm (dort links herum) dann kut ihr richdeg. Jetz hat Tunn äwe at vill jesot, dräht sech eröm on wo-e net mie ze schwätze. Die zwei zoche af on nohme die von Tunn sengem Foß jezeich Richdung. On bal merkten se, dat dä-e Schafe richtdieg jezeig hat, wenn die Art och komech jeweß wo-e.