Leev Mam

Leev Mam, Du häs für mech jeschaff, 
de Trapp eropp, de Trapp eraff. 
Von froh bes spät bes De jelaufe;
 wer lewwe well, der moß vekaufe. 
De janze Daach wors De em Lade 
on owends jingt et en de Jade. 
Du dohts me en et Albom schreiwe: 
Met Arbeit kämme Peng vedreiwe.

Leev Mam, Du häs mech och jeliert, 
wat rechtich es, on wat vekiert. 
De Bouch eren, de Röcke jrad, 
on frei erous, on vür die Schwaad. 
On jedem en de Aure kicke, 
on net no alle Seite nicke. 
Du sähts für mech: E fröndlech Woat 
fend emme ene joode Oat.

Leev Mam, wat hamme do jeschrupp, 
met neus em Bouch wie Schlabbezupp. 
Dat Hous wor üwwerall kapott,
 et Daach floch von de Bombe fott. 
Em Kelle hamme lang kampiert, 
on net jeklaach, on net mokiert. 
Du sähts: Me moß em Herrjott danke; 
denk an die Ahle on die Kranke.

On schließlich worsch De krank on alt,
on heels Dech opräch met Jewalt. 
Du hatts noch emme de Vestand, 
Deng Laache on Deng offe Hand. 
Nur eint hat op de ahle Daach
 et kranke Hätz Dir schwer jemaach. 
Du sähts: Me mösse schreiwe, schreiwe,
 Ahrweile moß am Lewwe bleiwe.

Leev Mam, Du kohms he op de Welt,
jetz hat de Petrus Dech bestellt. 
Zwei Kreeje haste durchjelidde,
 jetz haste für de Ahrpoaz Fredde. 
Du woasch e Kend von ohse Stadt, 
bahl jede hat Dech jäen jehatt.
 On doht ech Dech och manchmol kränke, 
ech weren emme ahn Dech denke.

Marianne Slater