Ahrweiler Flohmarkt 1985

Kurt her, wer es hock net op Ritt, 
he jit et neus, wat et net jit:
en Wöschkomp on en Wassestitz, 
ene Engelskopp, en Lompeditz, 
e Jlas met söße Rengelotte, 
e Peffermüllche, Babbeljotte, 
Strombändele on Ondetalleje, 
on e Kosett met Kramp on Malleje.

Wo kütt dat janze Zeuch nur dann? 
Ech sehn en koffere Kaffeekann, 
die es at ahn de Zuut veblötsch, 
on och de Deckel hat en Kötsch, 
wer löt sech dovon at vedreeße, 
wör dat net Jet zom Bloome jeeße? 
Me kann nur kicke, sööke, fesche, 
wat türmp sech net op denne Desche!

Beim Altröüsch jeit et reißend fott, 
für 20 Mark eine Kammepott, 
ene Adler, wie e fluch on hopp, 
nur ousjestopp on jet verstöpp, 
sechs Löffelche met Monojramme,
ene Käezelüüchte met drei Flamme. 
Könnt me net bei der Bilde henne 
och ens e Rengeldöüvje fenne?

Die Nippesj'e, der Houshaltskrom,
wat do net all zesammekom!
Vier Telleche von Rosenthal,
jet affjeschurbelt, zweite Wahl,
en Bettspreid, Spetz, Jadenge, Döche;
ene janze Stand met ahle Boche,
von Plinius bes Schopenhauer,
de Brecht, de Böll, de Adenauer.

Die Fraue han met vill Jescheck,
jenäht, jehäkelt on jesteck: 
Koppkösseche on Strampelbötzje, 
Naakspünnijelche on Kendemötzje,
e Jäckelche für ouszefahre, 
on Deckche für de Kendeware, 
Pottlappere, e Dooch met Frannejele, 
en Stola für sech ömzehannejele.

Palms Pitte preis vejnööch seng Waa, 
versteijet wierd en Schörreskaa: 
»ein Damenschoner echt und stark, 
wer bietet mehr — zweihundert Mark —!«
Opseit, opseit, e beßje flöck, 
do kütt de Musik ahnjeröck, 
met Trommele on Fleutetön, 
och nä, wat es dat widde schön!

Der Fraue do am Koochestand 
reiß me de Kooche ous de Hand, 
de Streuplatz on de Appeltaat, 
on Marmorkooche, selvsjemaht. 
Et jit och Äezezupp met Wuesch, 
on Bier on Kaffee für de Duesch. 
Wer he beim Jläsje Weng well setze, 
kann op de Stroß die Bank benötze.

Nou säen sech dat ens eine ahn, 
wie kunn ech ahn der Desch erahn, 
enzwesche jeit die rüde Vas 
ous Bleikristall me längs die Nas. 
Meng Absich, ahn de Houshaltsdesche 
me noch en Komp erouszefesche 
wierd me op türkisch ousjeschwätz: 
«Ich kommen ers, du kommen letz.«

Wie fennste he die Naakskommod? 
Die Badebütt es och noch joot. 
Wivill es do der Kolleherd 
met Öscheschoß on Foch hock wert? 
Ene Speejel für erömzeschwenke,
en Jarderob für ze veschenke. 
Zwei Wellensittichje komplett 
met Vurelskorv, wör dat net jet?

Nou kick ens do am Kleidestand,
wie sportlich on wie elejant:
Zo Hemp on Botz on Wess on Jack,
noch Helepe, Schlips on Schabboklack.
En Jack ous Persianerklaue,
e Owendkleid met lange Maue.
On Rock on Bluse, weiß on rut,
die john hock wie jeschnedde Brut.

Och Stiwwele on Schohn on Schlüffje,
Handtösche, Häntsche, Kendemüffje, 
en Pann, en Seih, en Mann, en Zein,
on Döppere, ens jruß, ens klein. 
Ene Schlouskorv on ene Flimmekaste, 
en Schreivmaschin met 50 Taste. 
Elektroöffje met Lamelle, 
et es zevill für opzezelle —.

Wat sech deheim jenau betraach
als net perfeck erweise maach,
dat löt sech met dem nächste Haufe
bestemmp janz joot noch ens vekaufe.
Dröm schmeißt neus fott, lot neus vejammele,
doht alles für de Flühmaat sammele;
et es jo für de Karitas!
Bes nächsjohr, tschüs, on noch vill Spass.

Marianne Slater