Bie me noch met de Schell durech et Dörefjing

Marianne Breuer

Vür kuzem soll enn ose Hott „Schau ins Land" en jemöhtlesche Nommedaach met Kaffee on Koche sein. Der Erlös woo für die Dädemeje Kabeil betirmp, nur dat Fess woo Jet schläsch bekannt jejenn, denn e janz Dääl Leut woßten kä Beschäät. En Mann aus ose Nobeschaff mänt: „Boröm ess me net flott met de Schell duresch et Döref jange?" „Ja", soot ech für de Jünther, „dat ess zwa en joot Idee, äwe die Zeide sein eröm die kunn nemie widde." Bie der Noppe fott woo, hann ech mech bei en Tass Kaffee hinjesatt on mir die Zeit noch äs looße durech de Kopp john, bie et bei oos noch kä schwatz Brät joof, bie de Vorstähe noch met de Schell koom on die Bekanntmachunge all vürje-lesse hat. Jewöhnlech koom er enn de Mettdaachszeit öde Jan Owend, wenn de Leut aus em Fell dehäm woren, dornet er och von müjelech's villen jehuut wu, dat er kän zwä rnol zejohn bruch. Am Mettdaachsdösch heesch et ob ämol: „Maach äs jeraad de Fenste ob! Jäht doo net de Schell, bäe lööf äs flott gucke?" An bestemmte Plaaze em Döref heel der Vorstähe an, klämpsech die Schell onesch de Arm, waad e paa Menute, bess sech die Leut aus dem Viedel öm inn vesammelt hatten. Er joof de Steuezeddele aus on mooch bekannt, wann de Empfänge koom, wenn widde Wäschdaach jemaach wäre mooten, dat et Wasse von 2 bess 7 Aue affjestallt wü, weil em Onnedöref en Lädung jeplatz wöö. Maneschmol soot er noch, wenn enem Nobeschdöref enn Vesteijerung wöö, bo Felle on Bösch vekoof würen. Jede Häres wenn de Appelbööm jet op hatten, doot er noch äs trän erinnere: „Nau, dat ihr dran denkt, Kermesdensdesch wären widde de Äppel vestäet." Soss joof et net vill wischtejes, weil joo jede Jemän sech sälewe verwalte dat, et joof och noch net esu en Pabeiekresch bie heut. Woo de Arbet net jerad esu dringend, wu noch e Schwätzje jehaale, me stoon joo jerad su schön beienanne. Die Neueschkäte wuren noch durschjekaut; mie bie äs woo et Äße kalt, wemme häm koom. Woo der ään öde der anne vehennet öde er hat de Schell net jehuut, dann woo et selbstveständlesch dat me dem Noppe beschääd joof.

De Empfänge

Öm noch äs ob de Empfänge zeröck ze kunn, ech jelööf vill jonge Leut wessen dornet janix rnieanzefange. Heut wied joode Steue mieschtens üwe de Bank enjezoore, domols jing dat alles janz annesch vonstatte. Em zwä öde drei Aue woo en Zeit anjesatt, dann koomen zwä Manne nem Fahrrad öde mem Möppsche, die Tasch met de Akte om Jepäckträje, vom Bürjemästeamp Nidezesse, bei os enet Döref de Steue hewwe. Jedes Quatal koomen se, dat janze spillt sech, beim Jelas Bier beim Paula enn de Wiedschaff äff. Em Summe, wenn et denne Manne em Jebäude ze hääß wu, wuren Dösch on Stöhl vür de Düe objestallt on alles leef bie am Schnürsche. Die Leut reihten sech ob bie se koomen, et daut sech käne vür, all braachen se Zeit met. Woo me an de Reih, wu me jefroch: „Bie vill soll bezallt wäre?" Me könnt bezalle bat me woll, bie me jeraad bei Jrosche woo, doch wenn et halewesch jing, laach me dat ob de Dösch bat fällesch woo an dem Quatal. Weil me sech kannt, soot me och dau für die Manne vom Amp, me sooch dat net eng, et jing alles jemöhtlesch on ech mösch soon lustesch üwe de Bühn.

Schell.gif (42283 Byte)

Zeichnung: Uli Görtz

Wäschdaach

Nau zo der Wäschdaach. Heut wü me dat „Frondienst" nenne. Weil joo jede Jemän für sech selewe veantwortlesch woo, wuren die Feldwäsch von den Manne aus em Döref en de Reih jehaale. Et koom trop an, bie vill Hekta Land äne bearbet, demnoo wuren die Daach berechend, die äne an de Jemän affarbede moot. Su jingen dann die Baueschmänne mor-jens, soon me aach Aue, met Schöpp, Hoo on Heckehöe om Buckel, öm die Jrawere ze botze, neue Affschläsch ze maache, die vom Ran öde schwere Jewiddere zojeflüüz woren. Hecke wuren jefääsch on die Reise vebrannt. Jeder von den Manne hat äwe och en Botteramm en de Tösch. En de Kaffeepaus wu üwe Jott on die Welt diskutiert. Et wu sech och net veress bei der Arbet on se leef och net flott, bat heut net jedoon wu, dat doot me eben mo'e. Maneschmols joof et och Leut, die hatten owends et Salz en de Supp net vedehnt, hatten rüde Flekke an de Arme, von Schöpp on Hoo steipe. Könnt äne sälewe, aus irjend änem jrond, sein Wäschdaach net maache, der moot sech äne denge on bezalle.

Versteijerung

Met der Äppel vestäere woo dat su: Die Jemän hat doomols, ieh zesamme jelaach woo, an de Wäschrenn rond öm et Döref eröm Obsbööm waaße. Et hat sech su enjebürjet, dat die Äppel jedes Johr, Mette Septembe, ob Kermesdens-desch nommetdaachs vestäet wuren. Vürher wuren die Boom, die äppel ob hatten, numme-riert on jede, der Entresse hat, jing on guck sech aus, bat er woll. Bei em Biersche koomen die Äppel onesch de Hamme, henneher wu noch Skat jedrösch on Solo jespillt, et wuren off deue Äppel. Su en Vesteijerung woo ömme en entressante Saach, de Kleefuße Meschel, „et Meschelsche", der hat die ömme dureschjefuhrt, der woo bekannt doofür, och wenn Felle veäußet, öde soss jet vekoof wu, hat er dat Hämmesche jeschwonge. Mem Enveständnes vom Notar, hat er och enn de Ömjäjend die Vesteijerung jeläät. Jet Stonne späde, wenn alles so weit jeloof woo, koom dann de Notar, öm doo ze sein, wenn die Onneschrifte jeleis wuren. Su leef dat alles doomols, bie et Döref noch selbstständesch woo, on de Vorsteher noch de Neueschkäte met de Schell ausreef.