Dou on ech

Marianne Slater

 

Dou bes wie ene Baum. at stolz an Johre.
on ahn dem Baum sen ech wie ene Ass.
On wenn de Zeide ens jet rouh on rähnesch
wore.
stonds dou janz stell op denge Plaatz on heels
mech fass.

Dou bes de Boueschmann, der senge Acke,
met Jrompere on Koan sech joot bestellt.
Dou ploochs dech äff met Plööje on met Hacke,
ech sen de Wend on säen Bloome op deng Feld.

Dou bes de Uhr, die punklich no Sekunde,
jenau on rejelmäßich weideläuf.
Meng Zeitrad hopp on raggelt durch de Stonde,
et trendelt üwweschleit sech. on et streuf.

Dou bes e Booch met hondetdousend Seite,
on wat de sähs hat Hand on Foß on Senn.
On wat de weiß. dat löl sech net bestreide.
ech sen et Album met de bonte Bilde dren.

Ech han dech jäen. dat Wöet net sare könne,
wat dou für mech en all dem Kurmet bes.
Ech brouchen dech für menge Wääch ze fenne,
die Plaatz, op der et Jras noch net zedämmelt es.