Et Famillijebad

Margret Nischalke

Wat woa dat esu schön en der jot aal Zeit,
wie hät me sech Samsdaachs ob et Bade jefreut.
Et wue ene richtije Kult bedrewwe.
De Reinlechkeit wue emme at jruuß jeschrewwe.
Am Spätnommendaach kom de Bapa at aan,
schlepp die schwer Zinkbütt ous de Wöschköch eraan.
De Head wue jestoch met Holz on Kolle,
em Hoff an de Pomp moot me et Wasse holle.
Eimerweis wueret en de Köch jeschläpp
on om Head et Wassescheff volljeschäpp.

Dann wue der jruuse Zuppepott voll jemaat,
on etletz och noch de Enkochapperaat.
Woaret Wasse heiß, däät me de Bütt obstelle,
on die dann jot halef met Wasse fölle.
Ze iesch komen de Puute an de Reih,
ob et Föüe kom noch Holz on jät Klütte debei.
Die Kwöös zänkten sech, wer ze iesch drann es,
on de Jöngste hät stekum enet Wasse jepiss.
Nohenande wösch de Mamm se met Keanseif av,
en Jutsch Wasse üwwer de Kopp, dann woaret jeschaff.

Flöck avjedrüsch on de Naachspunijel aan,
on ab ob de Bank, jetz woaren die Aale draan.
Die Pänz spillten noch jät „Mensch ärje dech nich“,
bes endlech et Owendääße kom ob de Desch.
Vüe de Bütt wue dann e jruuß Bettoch jehange,
dat die Kwöös nöüs sohchen, sons moot me sech schamme,
wemme puddelrüh en et Wasse däät steije.
Su konnt me sech doch füe de Pänz net zeije.
Ze iesch däät de Mama sech jröndlech bade,
die andere mooten jedöllesch waade.

Dann hät de Bapp sech en de Bütt jemaat,
de Mamm schrupp imm de Röck, do jing av en jot Schwaat,
se däät imm onnoch en Schäpp heiß Wasse debei,
wat woa dat wohlech, de Bapp fohlt sech wie nöü.
Och de Oma hat sech at ob et Bade jefreut,
denn sie heelt besondesch vell von de Saubekeit.
Doch iesch nohm se de Schöümlöffel ous em Schaaf
on schäpp domet de Schmutt vom Badewasse av.
Dann däät se sech zefredde em Wasse aale,
on manchmol sujaa e klein Nüppche haale.


 		 Zeletz jing de Opa noch en de Bütt eren,
de Oma seif imm öandlech de Röcke en.
Se däät en massiere on düschtesch reiwe,
dat die aal Knoche noch jät jangkesch bleiwe.
Derweil hät de Opa senge Baat enjeweich,
dea woa all met Zupp on met Zauß bemeusch,
er däät en wösche, bes der Kneutsch all erous,
dann holef de Bapa imm ous de Bütt erous.
Affjedrüsch, aanjedoon, de Baat jestriejelt,
on de Opa woa staats, wie frisch jeschniejelt.

Dann wueret Badewasse ousjeschäpp,
Domet wue noch jebotz, de Köch on de Träpp.
Mem Räss däät de Bapp noch de Kappes jeeße,
De Mamm sorch dowennesch füeret Owendäässe.
Et jov Kakau, on Weck met Rööpekrout drop,
De Oma hät de Weck em Kakau jezopp.
De Opa däät jemächlech ob de Bäldere käue
on sech am Appetit von de Enkelche freue,
die han jemöffelt on jeschmatz on jeschläck,
on zom Schluss jedes Jrömmelche objeläck.
Nou wue noch e Jesetz vom Ruusekranz jebett,
donoh jingken de Pänz fein aadech enet Bett.

Dann soß me noch zesamme on hät jät jeschwaad,
on de Bap hät noch ene Flubbes* objemaat.
Me däät jenößlich noch eine drenke,
füe de Fraulöck däät noch jät Arbeit wenke.
De Oma däät Strömp stoppe, ode Socke strecke,
de Mamm däät von de Pänz de Pluute flecke.
An Botze on Wööbche de Knöpp aannähe,
ode an de Hembche de Kräjelche drähe
on de Opa rääkelt sech em Schaukelstohl,
er schmauch seng Peifje on fohlt sech richtech wohl.

Hatt de Naach dann allmäälech aanjefange,
es eine nohm andere schlofe jejange,
De Mam däät noch flöck de Jläse ömspööle,
on Klütte ob de Jloht on de Ösch dorechwöhle.
De Opa laach de Peif ob et Schaaf on schluff av,
on och de Oma woa schließlech janz schön jeschaff.
Se kroch onesch et Plümo, blees de Ööllamp ous,
on Fredde on Freud looch üwwerem janze Hous.
On jede dräumb siilech em Schlof vüe sech her:
„Wie schön wäaret, wenn at baal widde Samsdaach wöa.“

* Flubbes = Haustrunk