Dat Billjet

Et Stenge Bell, dat wor janz klor,
jing wallfahrte en jedem Johr.
Düß Johr, do fuhr et no Kevelar
met da janze Piljerschar
De Tant Sef wor noch debei
on Hannsmechels Jüppche von newwenbei.
Am Schalter, an da Eisebahn,
do säht et Bell dann für da Mann:
»Zweien-Hallef no Kevelar,
wat mach dat, ech bezahlen bar.«
Da sehr jestrenge Bahnemann
soch sech dat Bell on dat Jüppche an,
dann säht er laut on sehr vernehmlich:
»Dat deit me leid, äwwe dat jet nich,
da Klein hat en lange Botz doch an,
dröm moß da en janze Fahrkaat han.«
»Ja, wenn dat su es«, söht dat Bell,
on seng Stemm die wor janz schrell,
moß ech die halewe Kaat bezahle
on Jüppche kann die Janz behale.«
Do meld sech aus de drette Reih,
Tant Sef met allehand Buhei:
»Jösses noch, es dat en Freud
ech fahren dann ömmesoß ihr Leut.«
Alles prima, alles joot,
küß de Hand on lupf de Hoot.