Wie et Chresskindche zespät kom

Marianne Slater

Meng Jroßeldere hatte zehn Kende on schwer ze kratze wie bahl jede dumols, wo et Jeld net esu völlech wor wie hock. Menge Opa wor Jäedene beim Ehrenwall on meng Jroßmotte hart en de Niddehoot ene Tante-Emma-Lade; frohe nannt me dat Kolonialwarenhandlung. Owends no Ladeschluß soß meng Jroßmötteche ahn de Nähmaschin on doht Kleidche nähe für ihr sechs Mädche öde Botze flecke für ihr vier Jonge. Nur sonndaachs hatt se Zeit für Strömp ze strecke oder Leivje on Pottlappere ze häkele.

Meng Jroßmotte hatt ze Kölle en Tant. De Tant Maria wor reich, hatt nur ein KendonejootHätz. Jede Weihnachte kom ous Kölle e schwer Paket met Spillsaache on do wor für jede Jet dren. Doröm keefe meng Jroßeldere bahl nur nötzlech Saache für ahnzedohn öde für de Schull. Weil meng Jroßmötteche och am Helieje Owend emme bes owends spät em Lade stond, kom et Chresskindche no de Chressmett.

Et es widde ens Helieje Owend, äwwe meng Jroßeldere sen janz vezweiwelt: Dat Paket von de kölsche Tant Maria es emme noch net do. Wat nou?

De Mett es ous, et Chresskindche bimmelt on de Wohnzemmedür, die esu lang veschlosse wor, wierd jestürmp. De Weihnachtsbaum strahlt on et janze Zemme röüch no Äppel, Prente on Plätzje, wie e Zemme nur Weihnachte rouche kann. Et were Leedche am Kreppche jesonge on der ein öde ande schäelt och at vestolle onnesch de Chressbaum, äwwe do leie nur Saache, die me at kennt on net dat, wat me sech erhoff hatt. Net die Poppeköch, dat Schaukelpäed öde de Rolle, von dem me et janze Johr jedräump hatt.

Die Kendejesichje strahle nemmieh esu. Se weren emme länge on menge Jroßmotte deit et Hätz wieh. »Jo«, säht menge Jroßvatte, »ihr wert wähl net brav jenooch jewäes sen.« Die Jesichje were noch länge on et wierd at jedem Jet enjefalle sen, watte vekiert jemaht hatt. De Mattes hatt de Schull jeschwänz, de Mein hatt de Jadenge en Brand jestoche, et Maria hatt jelese anstatt op et Angnessje opzepasse - on dat wor de Trapp eraffjefalle.Jo, et Chresskindche, wat alles hurt on seiht, woß Bescheid. De ierzte Weihnachtsdaach vejing.

Owends wur besondesch ahndächtich jebedd on jede hoff, dat et Chreeskindche et och hurt. On wirklich, am nächste Morje es dat Paket op de Poss on menge Opa jeit et affholle. Debengesch dat de Kende en de Kerech sen, wierd alles onnesch em Weihnachtsbaum ousjebreid, de Tellere were neu jeföllt on de Käeze ahnjestoche.

Wie nou die Kende am zweite Weihnachtsdaach ous de Kerech kunn on ihr Spillsaache onnesch em Chressbaum fenne, es de Freud jruß. On esu wur et doch noch ene fröhliche Weihnachte, obwohl et Chresskindche zespät kom.