»Hasebrut«

Marianne Breuer

»Kenne, kutt äs flott hä'e! Guckt äs, bat ech och metbrach hann,«, su reef os Mama, bie se met de Hoo om Buckel en de Hoff koom. Se koom möd jearbet vom Feld häm. Mein Schweste on ech leefen ihr freudestrahlend entjän, mir konnten os en etwa denke, bat se os metjebrach hat. Os Mama strahlt mem janze Jesich, bie se os soch on dat se os en Fröd mache könnt. Se holt aus de Täsch von ihre Schüz, die schwer zefleck woo, Jet en Zeidungspabei'e enjeweckeltes eraus. Mir stonnten met jruße Ore vür ihr. Ech huren noch bie se söt: "Kenne, denkt äs, ech hann e Hasebrut tonne. En Has, ech hatt baal trob jetrott, sprong vür me ob on leet dat Stock falle. Brecht et och halef durch on lot et och schmacke.«

Mir zwä hann os mie üwe dat vetreuchte Brot jefroot bie heut e Kend üwe en Tafel Schoklad. De Sonn hat et ausjetreuch, de Butte woo je-schmolz, on de Ecke stonnten weit äff. Mir hann et os redlich jedäält, on et wu objepass, dat och käne en Maul voll mie hatt, met bäds Hann hameret fasjehaale. »Bie kütt der Has an dat Brut, bo hätte et her?« Die Froch hann ech domols jestallt. Doch mein Jedanke woren flott widde bei dem Hasebrut, bat ech en de Hand heel, dat woo wichteje. Woo an meine Hälef Jet fot jeknabbet öde bilden ech me dat enn? E Küschje fäählt, ewe villeich loch et noch en de Schüzetösch?

Os Mama hatt sech ob de Hoffetrapp jesatt, für Jet ze raste, mir Kenne hann os newesch se jehock, der äne rechs, der anne links, on hann jenüßlich an osem Hasebrut jeknibbelt. Et hat richdech jeknarbs zwöschesch de Zänn, on et hatt jeschmack bie ob Kirmes, als hätten me noch nie Jet besseres jäß. Os Mama hatt os met Wonne zojeguck. Off se och Honge hatt? Ihr Hann lochen en ihrem Schuuß. se woren janz rauh von der Feidarbet. Am Daume, sooch ech. hatt se en Schrenn. Ihr Jesich woo janz rut on bie ihr Arme von de Sonn vebrannt. Se hatt e Koppdoch an, dornet se e beßje Schutz vür de pralle Sonn hatt. An de Föß hat se schwere huh Arbetsschohn, bo et John aliän at möd moch. Ode soch ech dat vekiert? An ihrem Jesich hannech jemerk, dat se früh woo, dat se os zwä en Fröd jemach hat. Em Stelle hann ech lang drüwe nojedaach, off os Mama sech die Botteramm mitjeholt hat, em Fall dat se Honge krisch, öde hättsetrop verzieh, ömos Kenne Jet metzebrenge? Wenn me dat bedenk, dur könnt me em Kend noch medem Stock Brut en Fröd maache. Su hätt os Mama ömme vesook, os met irjendjet ze üwerasche.

En de Ärpelezeit hatt se mieschtens e Sträußje well Ärpele öde Morbele wenn se en der Nöh vom Bösch woo. Se woß jenno die Stelle bo se wooßen. Em Härres woren et Hasenöß, en schöneAppel öde en Hand voll Brämele. Sehatt ömme Jet en ihre Schützetösch, wennet nix zeschnöse joof, hatt se en e Sackdooch enjedräht en schöne Stän öde e klä ledesch Schnääkedöbche. Manechmols hatt se och e Vurelness fonne öde e Mäusness met Jonge trenn, do jung se met os zwä hin on hätt se os vüsichdech jezäch on anschießend widde fein met Jestrüpp zojedeck. Se hätt os jeliert, met Blome Kränzche mache, met Jrashälem on met Hälem vom Spetzewejerech Katzestöhlche bastele, Stääf schnetze or Dier beobachte.

So könnt ech noch villes obzelle, bat os Mama os jeliert, jezäch on erklärt hätt. Se wied me ömme en jode Erinnerung bleiwe. Ech hann versook, ose Kenne, on wären versööke, ose Enkelkenne se vill bie müelich weide ze jenn.