E BLÖÖMCHE

Marianne Slater

E Blöömche steit am Waldesrand.
on spreid seng Bläätche wie en Hand.
et nick met sengem Köppche söß.
als ob et jede fröndlechjröß.
Do kütt e Hä.sje ahnjehöpp.
on seiht de Städte met de Schöpp.

E Blöömche slond am Waldessaum,
jetz leit et welk em Kofferaum,
on jede. der vorüwwe jeit,
seiht dat kein Blöömche mieh do steit.
Dat Blöömche hat net fottjewollt,
de Onvestand hat etjehollt.

Etjit vill Bloome op de Welt.
Lot doch die Blöömche op em Feld,
dal jede sech dodrahn erfreut,
am Rääch. em Bösch on op de Weid.
Die welle Blöömche weit on noh,
sen doch nur für ze kicke do.

Die ville Blöömche zart on schön,
die mir op jede Lichtung sehn,
sen zarte Pinselstriche nur,
em Bild.jemolt von de Natur.
E Blöömche es e Fünkche Jlöck,
wat sier vejeit. wemmer et plöck.