De Zölibatsknopp

Bruno Schmitt

En Lantesche han sech tue üwwe dressesch Johr e pa Mann zesamme jedohn, füe Fastelowend Leedche ous em Dorfläwwe ze senge. Se nennen sech „de Hellepe". Da Name kütt von ihre jröne Kommishellepe, die met jruße Holz-knöpp de Botze owwe haalen.

De-helpe.gif (57582 Byte)

"De Helpe" - Sängergruppe aus Lantershofen, die vor allem in der Fastnachtszeit auftritt. 
In der Mitte sitzend Professor Theo Schäfer.

Zeichnung1.gif (21650 Byte)

Eine von inne hat sechense Dengejelapp, vom dam en Lantesche hock noch jeschwätz wied, on dat wor de Schäfesch Theo. Datte Professe ondubbelde Dokdees, hätendobei netjestuet. De Theo wor dumols Rejens op de Burresch. Emme hätte sech defüe enjesatz, dat die Burreschmännsche, dat sen die Studente, net esu onnesch sech bliffen. Se sollten öffdesch at ens ent Dörp john on met de Lock schwätze. Nue e pa han sech draan jehaale on sen en de Jesangverein jejange. Die andere bliffen leewe op de Stuff hutsche.

De Theo daach: „Ech wären ööch hellefe. Och die Häere metsampt ihre Schwestere brengen ech noch onnesch et Vollek." Eines Daachs sooße met enem Frönd bei Jör-resse. Eine von da Manne ous em Dorf wondet sech dodrüwwe, dat sech von da andere Pastüesch nie ens eine blecke leet. Dat konnte net vestohn. De Theo kannt da Jrond. Vom Flur bei Jörresse john Dürre no lenks on räächs äff. De lenke sen die joode. DoworfröhedePoß.do duesch me hin. Räächs es de schlemm Seit. Do es de Wietschaft. Do hat keine Jet ze sööke, da op seng Seelenheil bedaach es. „Fräulein Therese," meint de Theo zom Tresje, „wat haalt ihr devon, wenn ech ens die Häere met ihre Schwestere her brengen?" „Dat jeit doch net!" meint et Tresje. „On woröm net?" fruch de Theo. „Die Häere kun net en oos Wietschaft. On iesch ja net met de Fraue."

„Dat welleme doch ens sehn! Solle me wätte? Füe jede Pastue zwei Käste Bier, dat sen sechs.

Fürjed Frau drei, dat sen noch ens sechs. On dann es do noch de Hond, de Barry, dam trouen ech net üwwe de Wääsch. Dofür es da me fönnef Käste wert. Sen zesamme sipzehn. Envestanne?"

„Es joot", soot et Tresje, „sipzehn Käste für allemol."

Jetz stonnt da Theo fü da Frooch, wie e die Saach aanpacke sollt. Et joof Pasdüesch, die schüttelten sech bei dam Jedanke, esu e „Sodoma on Jemorra" ze beträdde. On dat, obwohl Jörresse su fromm woren. Se däten de Jlocke logge en de Kersch de Blome versorje.

Em Hausmeiste Josef Solbach senge Harald wor unjefähr 12 Johr alt. Dam versproch de Theo en Fahrt met sengem Auto durch de Burreschjaade, wenne dofüe met im on em Hond no Jörresse jing. Sellewe troute sech net, er hat schwer Kammasche fü em Barry. Kei Wonde, dat wor et reinste Kallef Moses on esu jruß, dat e Kend drop regge könnt.

De Harald wor hellop bejeistert. Et iesch kurrev-te mem Auto durch de Jaade on dann zoche für em Theo her mem Hond no Jörresse. Kaum woren se em Wietszemme, reef de Theo at:

„Fräulein Therese, he es de Hond, odde op Kölsch dr Hungk. Fönnef Käste Bier sen fällesch!"

E Jelöck, datte dat mem Hond et iesch jerejelt hat, weil da kuet drop vom Zoch üwwefahre wuer. Wenn de Barry freie jing, dann wore nimmie ze haale, dann leefe bes eraff no Ahr-weile on noch wegge. An dam Daach moß et besondesch schlemm jewäs sen, datte noch net ens de Zoch jehuet hat.

De Hauptsaach bei da Watt fählt äwwe emme noch.

Om Theo sengem Namensdaach am nöngde Novembe körnen die Häere met ihre Schwestere, füe em ze jratuliere. Ih se de Mäntel ousdohn konnten, schlooch en de Theo e Jängelche füe. Se sollten sech jät de Bein veträdde. Villiech ens öm de ronn Jaß odde esu. Wie et äwwe en Jörresse eren john sollt, sooch de Theo, dat eine von da Häere de Hänn üwwerem Kopp zesamme schloch. On du reefe och noch: „O nein! Lieber gehe ich in die Hölle!" Den hat de Theo einfach eren jedout. „He semme, Fräulein Therese!" reefe. Em Tresje feel fü Schreck e Jelaas eraff. Du joof et äwwe kei Haale mie on nix wie erous. Wie se op de Burresch aankomen, leet de Theo iesch ja kei Jedöns opkun. Er hat en aal Schallplatt vom Kardinal Fringsem Schrank. Seheeß:

„Alt widder e Wonde." Die schenkte em Pastue Solbach, du soot da och nix mie.

Jetz jingk et noch dröm, dat Bier zu drenke, Dreihondetviezesch hallewe Littere woren für eine zevill. Wie e dodrüwwe nodaach, feel em Theo en, datte Pastue es on e reef. „Kommt alle zu mir, die ihr mühselig und beladen seid, ich will euch erquicken!" Haupsächlech daache dobei an de Hellepe on de Jesangverein, weil em bekannt es, dat die de meiste Duesch han on bestallt se no Jörresse. Metsamp de Fraue. Wä von de Burresch Loss hat, duesch och met.

Et wor em Advent on su kom de helieje Mann op Besuch. De Hans Muff hatte och debei. Da könnt sech äwwe net benenn. Er rasselt met de Kette, schlooch de Kuggelebaum, mooch de Koppstand on fääch enem Professe mem Bää-sem üwwe de Pläät.

Dat Tresje besooch sech dat Spill en Zeitlang. Ob eimol fruuch et da Hans Muff. „Saach, wä bes dou eijentlech?" Da sprong ous Rock on Kamesol on stonnt fürem. Et woe de Theo. „Enä, dat jit et doch net!" reef et Tresje. „En dooch, dat jit et jo. Do haß mech jeduz, Tresje, on dröm drenken mir zwei jetz Bruderschaft!" Et Tresje wue et iesch ruut bes hennesch de Uhre, äwwe dann hollt es Jelääse, schott en, hook sech beim Theo onde on eraff met dem Zöusch. On du wue et spannend. De Theo spetz de Leppe on kom dornet jerad esu bes am Tresje seng Backe. „Datjilt net", reef et, „dat es jehuddelt! Ech well ene rischteje Kuß, on net esu ene hallewe Kroom!"

„Bützje! Bützje" bröllten Sänge on Studente wie ze Kölle. Wat nou? De Theo leet sech ene Knopp von de Hellepe Jen, pack dat Köedche zweschen de Zänn, heel dornet da Knopp fass on soot: „Es deet me leed, Tresje, dat kannste me jelööwe, äwwe rnie ös net dren." Et Tresje sootjanz bedröppelt: „De häsjo rääch, Theo, ech sehn dat och en. Trotzdärn es et schaad." Eine von de Hellepe meint janz drüsch: „Jetz weßte och, wat ene Zölibatsknopp es."